«Φταίει ο Τσίπρας που έκλεισε τις τράπεζες»

του Πέτρου Κατσάκου

«Φταίει ο Τσίπρας που έκλεισε τις τράπεζες» είπε ο ξενοδόχος - που κατά διαβολική σύμπτωση τυγχάνει και μπατζανάκης πρώην πρωθυπουργού μας – στο προσωπικό της επιχείρησής του που ανθεί εδώ και δεκαετίες σε έναν από τους πλέον επισκέψιμους τουριστικούς προορισμούς της χώρας. «Φταίει ο Τσίπρας που έκλεισε τις τράπεζες» επανέλαβε με μάτια σχεδόν βουρκωμένα στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την αδυναμία του να πληρώσει αύριο τους μισθούς των υπαλλήλων του.

«Φταίει ο Τσίπρας» είπε ο αξιότιμος εκπρόσωπος της υγιούς επιχειρηματικότητας σε εργαζόμενους που έχουν εδώ και έξι μήνες να δουν το χρώμα του χρήματος παρότι δουλεύουν σε ένα ξενοδοχείο που κάθε σαββατοκύριακο και εορταστικό τριήμερο έχαιρε την πολυπόθητη πληρότητα που επιθυμεί ο κάθε επιχειρηματίας του κλάδου. «Φταίει ο Τσίπρας» λοιπόν που έκλεισε τις τράπεζες και δεν θα πληρώσει αύριο ο ξενοδόχος που δεν πλήρωνε και με τις τράπεζες ανοιχτές.

Την δικαιολογία του αγαπητού ξενοδόχου επικαλούνται τις τελευταίες ώρες ουκ ολίγοι εργοδότες που ανακάλυψαν επιτέλους και έναν «δράκο» για να ντύσουν το παραμύθι τους. Ένας δράκος που ακούει στο όνομα του Αλέξη Τσίπρα και είναι αυτός ανάγκασε τους καλοπληρωτάδες να ρίξουν την υπόληψή τους στα μάτια των εργαζομένων και να πουν πως παρά την καλή τους πρόθεση αυτό το μήνα δεν έχει μισθό. Είναι οι ίδιοι εργοδότες που χρόνια τώρα υποχρεώνουν υπαλλήλους να ζουν με έναντι και απειλές. Είναι οι ίδιοι που χρόνια τώρα, κάθε βδομάδα μεταφέρουν μερίδια των κερδών τους σε ασφαλείς τραπεζικούς λογαριασμούς του εξωτερικού, αφήνοντας απλήρωτες στρατιές εργαζομένων προφασιζόμενοι μια θολή οικονομική στενότητα.

Επιχειρήσεις στις οποίες η απλήρωτη εργασία αποτελεί καθεστώς, έχουν από σήμερα μια βολική δικαιολογία για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Και σα να μην φτάνει αυτό είναι τα ίδια «μαγαζιά» όπου οργιάζει η πιό άγρια τρομοκρατία εις βάρος των εργαζομένων. Είναι τα «αφεντικά» που έχουν ξεκινήσει την «τρομοκρατία», επιχειρώντας εν όψει του δημοψηφίσματος να δημιουργήσουν κλίμα εκφοβισμού αλλά κυρίως να χειραγωγήσουν την ψήφο των εργαζόμενων για το τι να ψηφίσουν την Κυριακή στις 5 Ιουλίου, «αν θέλουν να έχουν δουλειά και την Δευτέρα». Το ερώτημα, όμως, στο οποίο αποφεύγουν να απαντήσουν είναι για το ποιά Δευτέρα σκοπεύουν να πληρώσουν τα δεδουλευμένα τόσων μηνών μιας και είτε με κλειστές είτε με ανοιχτές τράπεζες το είχαν σε κακό να βάλουν το χέρι στην τσέπη.

Η αλήθεια είναι ότι πολλές επιχειρήσεις καταβάλουν τις τελευταίες ώρες ειλικρινείς προσπάθειες ώστε να πληρωθούν τις επόμενες ημέρες οι μισθοί ξεπερνώντας τα εμπόδια και τις δυσκολίες δίχως να αναζητούν «δράκους» και δικαιολογίες. Οι ώρες μπορεί να είναι δύσκολες, οι μέρες να είναι κρίσιμες αλλά κανείς δεν ξεχνά τις πρόσφατες εποχές των πλεονασμάτων και των success stories με τους χιλιάδες εργαζόμενους στο έναντι και στο περίμενε. Για όλους αυτούς λοιπόν που οι τράπεζες παραμένουν κλειστές εδώ και χρόνια η τρομοκρατία δεν περνάει. Και αν θέλουν να βρουν «δράκο» ας τον αναζητήσουν στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Μπορεί να είναι και ο μπατζανάκης τους...